Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի ա­նա­տամ, ո­չինչ չա­սող, ան­գամ ծի­ծա­ղե­լի, 100 փաս­տե­րով հա­մեմ­ված եր­կա­րա­շունչ ա­սու­լի­սի միակ ցն­ցող լու­րը ԱԱԾ տնօ­րեն Ար­թուր Վա­նե­ցյա­նի հրա­ժա­րա­կանն էր:

Վանեցյանը, ըստ էության, ասում է, որ սպային պատվին ոչ հարիր հրահանգներ է ստացել Փաշինյանից և դա վտանգում են ,հայրենիքի հանդեպ պարտքըե և հրապարակին կերպով դրա մասին հայտարարում է: Այս մասին իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանը:

Այսօր մամուլը գրել էր, որ Հայկ Մարությանի` Երեւանի քաղաքապետ դառնալուց երկու ամիս անց քաղաքապետարանը քանդեց Նոր Նորք վարչական շրջանի Գյուրջյան փողոցի N 1/3 հասցեում գտնվող «Անի-97» ընկերության սեփականություն շինությունը: Պատճառն այն էր, որ կառույցը շինթույլտվություն չէր ունեցել:

Վերջին շրջանում խորանում է տպավորությունը, որ իշխանության միակ նպատակը սեփական վարկանիշը պահելն է և հասարակությանը դուր գալը: Բայց կտրվելով փողոցից ու փոխադրվելով իշխանական առանձնասենյակներ՝ հեղափոխական պաշտոնյաները, կարծես, դադարել են հասկանալ, որ պետության հետ կատակներ չեն անում:

2019 թվա­կա­նի ա­մառն աչ­քի ըն­կավ բնա­պահ­պա­նա­կան խն­դիր­նե­րի ա­ռա­տու­թյամբ: Կար­ծես թե ա­մեն ինչ սկս­վեց միան­գա­մից. վա­ռե­լա­փայ­տի հա­մար Իջևա­նի ան­տառ­նե­րի հատ­ման խնդ­րին հա­ջոր­դեց Սևա­նա լճի կա­նա­չե­լու խն­դի­րը, հե­տո ա­ռաջ ե­կան Երևա­նի աղ­բա­հա­նու­թյան ու Ա­մուլ­սա­րի խն­դիր­նե­րը, գոր­ծը հա­սավ նույ­նիսկ բա­րի ա­րա­գիլ­նե­րին, ո­րոնք մեր երկ­րի վայ տն­տե­սա­վա­րող­նե­րի պատ­ճա­ռով կորց­րել էին թռ­չե­լու ի­րենց ու­նա­կու­թյու­նը: Սրանք ի­րա­րից ան­կախ խն­դիր­ներ չեն, սերտ շաղ­կապ­ված են, ար­տա­ցո­լում են մեր նոր կյան­քի ի­րա­կան պատ­կե­րը, ան­մի­ջա­կան հետևանք են փա­շի­նյա­նա­կան հե­ղա­փո­խու­թյան պատ­ճա­ռով ա­ռա­ջա­ցած բա­րո­յա­կան, քա­ղա­քա­կան ու տն­տե­սա­կան ճգ­նա­ժա­մե­րի:

Թեև Հա­յաս­տա­նի շուրջն ա­մեն օր բազ­մա­թիվ հե­տաքր­քիր բա­ներ են կա­տար­վում, մեր ներ­քին ի­րա­վի­ճակն ստի­պում է կենտ­րո­նա­նալ այն հար­ցի վրա, թե, ի վեր­ջո, ինչ է սպա­սում մեզ։ Թեթևա­կի վեր­հի­շենք վեր­ջին մի շարք ի­րա­դար­ձու­թյուն­ներ, և դա բա­վա­րար կլի­նի, որ հաս­կա­նանք՝ այժմ մեր եր­կիրն իր պատ­մու­թյան ար­հես­տա­կա­նո­րեն բար­դաց­ված շր­ջան է ապ­րում։

Պե՞տք է լուրջ վե­րա­բեր­վել Նի­կոլ Փա­շի­նյան-«Սաս­նա ծռեր» հան­դիպ­մա­նը։ Ար­դյոք չե՞ն գե­րագ­նա­հատ­վում այդ հան­դիպ­ման փաս­տը, նշա­նա­կու­թյունն ու հնա­րա­վոր ազ­դե­ցու­թյու­նը քա­ղա­քա­կան և հա­սա­րա­կա­կան ա­պա­գա գոր­ծըն­թաց­նե­րի վրա։ Այդ հան­դի­պու­մը բո­վան­դա­կա­յին ա­ռու­մով ար­դյոք PR նշա­նա­կու­թյուն չու­նի՞։

Ի հե­ճուկս թեժ քա­ղա­քա­կան ա­շուն կան­խա­տե­սող­նե­րի, ՀՀԿ-ում դեռ չեն շտա­պում քա­ղա­քա­կան ակ­տիվ գոր­ծո­ղու­թյուն­ներ ձեռ­նար­կել։ «Իշ­խա­նը մտա­ծում է»,- կա­սեր հայտ­նի ֆիլ­մի հե­րո­սը։ Թե այդ մտա­ծում­նե­րի ար­գա­սիքն ինչ­պի­սին ու երբ կլի­նի, ՀՀԿ-ից չեն շտա­պում գաղտ­նա­զեր­ծել։

«Իմ քայ­լում» ի­րա­վի­ճա­կը նա­խան­ձե­լի չէ։ Մեր տե­ղե­կու­թյուն­նե­րով, ա­ռա­ջի­կա­յում ման­դատ վայր դնող­նե­րի շար­քե­րը հա­մալր­վե­լու են, սա­կայն շատ հնա­րա­վոր է, որ մեծ թիվ կազ­մեն խմ­բակ­ցու­թյու­նից հե­ռա­ցող, բայց ման­դատ պահ­պա­նող­նե­րը։

Այ­սօր քա­ղա­քա­կան ի­րա­կան գոր­ծըն­թաց­նե­րը տե­ղի են ու­նե­նում ընդ­դի­մա­դիր դաշ­տում։ Քա­ղա­քա­կան ու­ժե­րը, ան­հատ­նե­րը, հա­սա­րա­կա­կան հատ­վածի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը վե­րա­դա­սա­վոր­վում են, վե­րա­կազ­մա­վոր­վում և հա­մախ­մբ­վում։ Կու­լի­սա­յին ակ­տիվ գոր­ծըն­թաց­ներ են ըն­թա­նում, իսկ իշ­խա­նու­թյու­նում առ­կա ճգ­նա­ժա­մա­յին ի­րա­վի­ճակն ընդ­դի­մա­դիր­նե­րի ջրա­ղա­ցին ջուր է լց­նում։